Χτύπησε το ξυπνητήρι κι έπρεπε να σηκωθώ! Γύρισα πλευρό για να κοιμηθώ λίίίγο ακόμα! Ξέρεις αυτό το πεντάλεπτο, που στην ουσία είναι 20-30 λεπτά, αλλά σε αναζωογονεί! Πολύ αργά όμως για μένα! Το μοτεράκι του μυαλού με το που άνοιξε το μάτι είχε ήδη πάρει μπροστά, οπότε σηκώθηκα να προλάβω την καινούργια ημέρα!
Τετάρτη! Ωχ ρε μάνα άσε με λίγο ακόμα, έλεγα κάποτε! Πως αλλάξανε οι καιροί…Το ίδιο μου λέει η μικρή κοντέσα μου πια όταν πάω να την ξυπνήσω! Ναι αλλάζουν οι καιροί και ο χρόνος τρέχει. Στη θεωρία είναι όλα ok, κατανοητά! Τρέχεις να τα προλάβεις όλα όμως; Αλήθεια το κάνεις; Όλα μπορούν να αλλάξουν. Όλα μπορείς να τα αλλάξεις. Το θέλεις πραγματικά;
Εγώ προσπαθώ, πραγματικά προσπαθώ! Εδώ και χρόνια, από τότε που έπρεπε να πάρω την ζωή, την δικιά μου ζωή, από το χέρι και να βαδίζουμε μαζί πλάι-πλάι. Πότε έχανα τον δρόμο, πότε γύριζα προς τα πίσω, πότε καθόμουνα πεισματικά σε μια γωνία και αρνιόμουν να σηκωθώ… αλλά κατάλαβα πως έτσι απλά χάνεις χρόνο! Δυστυχώς τα περισσότερα “έτοιμα” τελειώσανε εδώ και χρόνια για μένα. Και αυτό το εμπέδωσα και προσπαθώ πια να μην κάθομαι να κλαίω την μοίρα μου γιατί πραγματικά δεν βγαίνει τίποτα! Θα σφίξω τα δόντια στη δυσκολία, από τον πόνο της απώλειας αλλά θα προχωρήσω. Θα φορέσω μπροστά στον κόσμο το πιο λαμπερό και φωτεινό πρόσωπο και μόνο όταν θα πάω να ξαπλώσω το βράδυ στο κρεβάτι, θα επιτρέψω στον εαυτό μου να λυγίσει.
Μου πήρε χρόνια να κατανοήσω πως είναι προτιμότερο να περνάω όμορφες μέρες με χαμόγελο, και λιγότερο καλές με επιμονή και υπομονή. Άλλες φορές τα καταφέρνω και άλλες όχι, αλλά τουλάχιστον ξέρω πως προσπάθησα. Και στο τέλος της μέρας δε θα συγκρίνω τον εαυτό μου με κανέναν άλλο, εξάλλου οι έπαινοι γεννιούνται από τους πόνους! Έμαθα να μη σκύβω το κεφάλι στις δυσκολίες. Δεν ξέρω αν το ύψωσα, αλλά ξέρω πως δεν το έσκυψα κι άλλο. Επιπλέον έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου γιατί ακόμα και σε μια bad day, θα έχω αυτόν να βασιστώ! Αυτό και μόνο μου δίνει ώθηση για να προχωράω και να κάνω όσα θέλω ΕΓΩ να κάνω!
Πάντα υπάρχουν οι “Ιούδες καλοθελητές” ή οι παντογνώστες, που στην ουσία θα σου επιβάλουν τη γνώμη τους για τη διαχείριση της δικιάς σου ζωής! Ξέρεις κάτι όμως; Οι γνώμες των άλλων δεν καθορίζουν τη δική μου πραγματικότητα! Κι εγώ είμαι μικρή ακόμα για αντιρυτιδική (ενισχυμένη!) κρέμα, αλλά βρε πουλάκι μου είμαι μεγάλη για XXL κατανόηση! Βαρέθηκα, κουράστηκα, έχω ένα 24ωρο φουλ που θέλω να το γεμίσω μόνο με ποιοτικά πράγματα και ποιοτικούς ανθρώπους!
Γι’ αυτό πρόσεχε κι εσύ να είσαι επιλεκτική με τους ανθρώπους που διαλέγεις να έχεις στη ζωή σου, γιατί υιοθετείς, χωρίς να το καταλάβεις πολλές φορές, τις συνήθειες και τα πιστεύω αυτών που περνάς τον περισσότερο χρόνο μαζί!
Μάθε να απαιτείς παρουσία, κατανόηση, συγνώμη και από τους άλλους και από εσένα. Μην ελπίζεις στα θαύματα, μη πιστεύεις πως όλα τα παραμύθια έχουν όμορφο τέλος και προπάντων μη σπαταλάς τις λέξεις σου σε ανθρώπους που στην ουσία δεν θέλουν να τις ακούσουν! Κάνε focus στο να μάθεις να ανοίγεις το μυαλό σου γιατί όσο πιο πολύ ανοίγει το μυαλό κάποιου, τόσο κλείνει το στόμα του “τοξικού” ξερόλα!
Και κάπως έτσι φτάσαμε και στην άνοιξη! Η μέρα μεγάλωσε, ο ουρανός απέκτησε αυτό το καθαρό,απέραντο γαλάζιο, κι εγώ θα καθίσω μέσα; Όχι βέβαια! Καλά και τα social δε λέω, σε σώζουν από το ξεσκόνισμα! Αλλά αυτή η μαγεία της ηλιόλουστης, γλυκιάς, ανθισμένης άνοιξης δεν συγκρίνεται με τίποτα!
Θα βάλω τον ομορφότερο άντρα της ζωής μου, τον γιό μου, στο καρότσι και θα βγούμε να εξερευνήσουμε τον κόσμο! Βόλτα στην πόλη, βόλτα στο πάρκο, βόλτα στη ζωή!
Θα επιδιώξω να δω τις φίλες μου περισσότερες φορές! Εξάλλου δεν χρειάζεται πολλά η φιλία. Ούτε χρόνο, ούτε λόγια, ούτε υποσχέσεις. Στιγμές χρειάζεται. Στιγμές να τη ζεις, στιγμές να τη διατηρείς, στιγμές να παίρνεις το οξυγόνο σου! Ένα τηλεφώνημα, ένας καφές και… βουαλά η ευτυχία γεμίζει την καρδιά σου!
Ακόμη θα επιδιώξω τις ξαφνικές αγκαλιές, τις αυθόρμητες χειρονομίες και τα περισσότερα δωρεάν χαμόγελα με τον άντρα μου! Συναισθήματα που σε μεθάνε και σε “μολύνουν” με χαρά!
-Μαμά τι είναι αυτή η γραμμή στο πρόσωπό σου, μου λέει μια μέρα η κόρη μου!
-Εμπειρίες, γκριμάτσες και γέλια παιδί μου, και θα γεμίσει πολλές ακόμα γραμμές το πρόσωπό μου! Μαζί θα τις γεμίσουμε!
Θέλει ταλέντο και αποφασιστικότητα τελικά να ζεις τη ζωή αλλά τα καταφέρνω γιατί από όλους τους υπερήρωες είμαι η πιο δυνατή … είμαι γυναίκα!
