Μόλις μπαίνει ο Δεκέμβρης η διάθεση όλων των ανθρώπων αλλάζει! Η πόλη βάζει τα καλά της και η νύχτα «φωταγωγείτε» με χιλιάδες χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Στολίδια παντού, στα μαγαζιά, στις πλατείες, στα σπίτια μας. Έχουμε ανάγκη εμείς οι άνθρωποι αυτά τα στολίδια, ψεύτικα ή όχι, μας φτιάχνουν τη διάθεση! Βλέποντας το Χριστουγεννιάτικο δέντρο να αναβοσβήνει κάθε βράδυ δίπλα από τον καναπέ, ανεβαίνει η ψυχολογία μας, ξεφεύγουμε για λίγο από την πραγματικότητα κάνοντας όνειρα κι ευχές, που προσμένουμε να βγουν αληθινά την νέα χρονιά.
Όλη αυτή η γιορτινή όψη των ημερών αλλάζει τη διάθεσή μας. Τα Χριστούγεννα έχουν αυτή την μαγική ικανότητα, να μας κάνουν πιο γλυκούς, πιο κοινωνικούς και πιο ευσυγκίνητους. Έτοιμους να αγαπήσουμε ξανά όλο τον κόσμο και ταυτόχρονα να συγχωρέσουμε όσους μας πλήγωσαν! Ακόμα και αν είναι προσωρινό αυτό το εφέ, μήπως είναι ευκαιρία να το εκμεταλλευτούμε;
Αυτές οι δεύτερες ευκαιρίες ταλανίζουν όλο τον κόσμο! Ποιος δεν έτυχε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον; Δεν πέρασε από αυτό το βασανιστικό δίλημμα του αν αξίζει ή όχι να δώσεις αυτή την ριμάδα την ευκαιρία;
Όπως όλοι, έτσι κι εγώ! Έδωσα δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή μου όπου κάποιες τις μετάνιωσα και κάποιες όχι! Για μένα σημασία έχει το άτομο που θέλεις να δώσεις αυτή την ευκαιρία και ο λόγος που μας οδήγησε στην τωρινή κατάσταση. Αν για παράδειγμα πρόκειται για ένα πολύ δικό μου άτομο που έχουμε ζήσει τόσα πράγματα μαζί και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να είναι παρών, τότε πρέπει να είμαι πιο ελαστική μαζί του και να δώσω μια τρικλοποδιά στον εγωισμό μου, να τον προσπεράσω για να μην καταδικάσει μια σχέση ζωής τόσο εύκολα και ίσως άδικα.
Στην καψούρα του μήνα όμως ή τέλος πάντων στη σχέση που μας τυραννάει εδώ και καιρό αξίζει να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία; Ίσως να σκεφτείς “το πάθημα του έγινε μάθημα”. Έγινε όμως;;; Μάλλον όχι! Και το ήξερες κι εσύ καταβάθος πριν ακόμα δώσεις αυτήν την ευκαιρία πως είναι λάθος, αλλά τα δεσμά της συνήθειας μαζί με τη θολούρα του έρωτα σε κάνουν να χάνεις το μυαλό σου. Τρέμεις να μείνεις μόνη, να παραδεχτείς ότι τελείωσε και προτιμάς να σκορπίζεις τις ευκαιρίες υποκρινόμενη πως όλα είναι καλά. Μαθαίνεις να αυτοσκουριάζεσαι και να ζεις στον ψεύτικο κόσμο του “για πάντα” ξεχνώντας ότι οι προσδοκίες πολλές φορές πληγώνουν!
Έχε υπόψιν σου όμως κάτι πολύ σημαντικό: δίνοντας μια δεύτερη ευκαιρία πρέπει να έχεις το σθένος να αφήσεις πίσω το λάθος του άλλου και να προχωρήσεις μπροστά, βάζοντας νέα θεμέλια στη σχέση σας. Κάποτε μου είπε ένας φίλος: μόνο τα παιδιά αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, οι υπόλοιποι είναι υπό επιτήρηση. Κανείς δεν λέει ότι πρέπει να ξεχάσεις αυτό που σου έχει συμβεί ή να το παραβλέψεις αλλά για να χτίσεις πιο γερές βάσεις αυτή την φορά πρέπει να βάλεις στην άκρη το παρελθόν γιατί αλλιώς θα φτάσει στο σημείο αυτό το συμβάν να γίνει η καθημερινή σκέψη που θα βασανίζει συνέχεια το μυαλό σου. Επιτρέποντας να επιστρέψει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή σου ξέρεις πως θα χρειαστεί να παλέψεις κι εσύ για να ανακτηθεί ξανά η εμπιστοσύνη στη σχέση σας.
Έτσι είναι όμως η ζωή, τρομακτική αλλά ταυτόχρονα και υπέροχη! Ποτέ δεν θα τα κάνουμε όλα τέλεια. Θα φτάσουμε στο σημείο να φέρουμε τα πάνω κάτω για να τα βρούμε με τον εαυτό μας. Εκεί που νομίζεις ότι έχεις τον απόλυτο έλεγχο σε όλα, εκεί μπορούν πολύ εύκολα να διαλυθούν τα πάντα. Νομίζω πως ακριβώς σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται και η χαρά της ζωής!
Να σου έχεις εμπιστοσύνη και να ακούς τον εαυτό σου γιατί αυτός είναι ο μοναδικός μόνιμος σύμμαχός σου. Θα έχεις την ευκαιρία να ζητήσεις μια δεύτερη ευκαιρία και να σου ζητήσουν μια δεύτερη ευκαιρία. Και οι δυο εμπειρίες είναι χρήσιμες. Και οι δύο θα σε καθορίσουν ώστε όσο περνάνε τα χρόνια να μάθεις να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που δεν θα χρειαστεί ποτέ να μπεις στο δίλημμα αν θα πρέπει να τους δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία!
Για μένα αφέσου στη ροή της ζωής έχοντας στο μυαλό σου πως όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, σπάνια όμως μια τρίτη!
Για να μαθαίνεις όλα τα νέα κάνε like στο Facebook και ακολούθησέ μας στο Instagram!!!