Αποκλείεται να συμβαίνει αυτό σε ‘μένα, σίγουρα είναι λάθος η διάγνωση! Αυτό σκέφτηκε η Ελένη όταν πήρε την γνωμάτευση του γιατρού στα χέρια της, δυστυχώς ήταν σκλήρυνση κατά πλάκας. Το ίδιο πάνω κάτω θα σκέφτηκε και ο Μάριος με τις επιληπτικές κρίσεις, η Κατερίνα με τον ρευματοειδή λύκο και τόσοι άλλοι καθημερινά που έρχονται αντιμέτωποι με τέτοιου είδους ασθένειες.
Όταν το πρωτομαθαίνεις παθαίνεις σοκ! Πηγαίνεις και σε δεύτερο και τρίτο γιατρό έχοντας ελπίδα πως κάποιος θα σου πει: δεν είναι γρίπη, αλλά με μια Amoxil των 500mg για 10 μέρες, θα περάσει και θα είσαι περδίκι μετά!
Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, η θεραπεία είναι πολύ πιο βαριά και οδυνηρή και κυρίως είναι εφ’ όρου ζωής. Στην καλύτερη περίπτωση θα παίρνεις μόνο χάπια για μια ζωή.
Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό που λένε ήρθαν τα πάνω, κάτω φυσικά και ισχύει! Δεν είναι εύκολο ξέρεις από τη μια μέρα εκεί που είσαι καλά, πίνεις το καφεδάκι σου αραχτός, να βρεθείς την άλλη μέρα αντιμέτωπος με γιατρούς, θεραπείες, νοσοκομεία… αντιμέτωπος με την ίδια σου τη ζωή!
Αφού περάσει το πρώτο στάδιο του σοκ και αρχίζεις να συνειδητοποιείς την σοβαρότητα της κατάστασης, εκεί εκτός από τον σωματικό πόνο, που προφανώς θα έχεις, έρχεται και ο ψυχολογικός. Αυτός ο τελευταίος πολλές φορές πονάει περισσότερο ο άτιμος. Συνήθως συνοδεύεται από κρίσεις πανικού, νεύρα, πολλές φορές και από σοβαρή κατάθλιψη.
Αυτή ακριβώς τη δύσκολη στιγμή, τότε δηλαδή που αρχίζει η πτώση αυτού του ατόμου, τότε είναι που χρειάζεται, όσο ποτέ, ανθρώπους να τον στηρίξουν. Ανθρώπους, όχι πολλούς, αλλά λίγους και αληθινούς. Ανθρώπους – σωσίβια που θα είναι πραγματικά δίπλα στον άνθρωπό τους, έτοιμοι να υποστούν τα πάντα, από ξεσπάσματα και άσχημες αντιδράσεις μέχρι να κάθονται δίπλα είτε κάνοντας τον κλόουν, είτε απλά κρατώντας του το χέρι, έτσι, χωρίς γιατί, απλά αφού!
Ξέρεις στα ευκολάκια, στις εξόδους και στον χαβαλέ, όλοι καλοί είμαστε! Στα δύσκολα φαίνεται ο χαρακτήρας του άλλου λένε. Είσαι αρκετά μάγκας να μείνεις στο πλευρό του, όχι από λύπηση, σε παρακαλώ όχι από αυτό, είναι ότι χειρότερο, δεν είναι ζητιάνος ο άνθρωπος, αλλά επειδή πραγματικά το θέλεις και επειδή πονάς και αγαπάς ταυτόχρονα; Οι περισσότεροι, μόλις μαθαίνουμε κάτι τέτοιο, γκρεμίζεται ο μύθος που είχαμε γι’ αυτό το άτομο και πολύ απλά το βάζουμε στα πόδια είτε με ελαφρά είτε με γρήγορα πηδηματάκια.
Αυτή η σκύλα η μοίρα πολλές φορές είναι αλύπητη, θέλει να παίξει μέχρι και με την υγεία μας. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να σπάσουμε πλάκα μαζί της! Να πιάσουμε τη ζωή από τα μαλλιά και να ζήσουμε την κάθε της στιγμή. Ότι και να βρεθεί στον δρόμο μας οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε. Οι δυσκολίες μας κάνουν πιο δυνατούς ώστε να εκτιμάμε αυτά που θεωρούσαμε μέχρι τώρα δεδομένα και να ανακαλύπτουμε το νόημα και την ποιότητα της ζωής. Μόλις ξημερώσει και ανοίξεις τα μάτια σου, ρίξε ένα χαμόγελο και ξεκίνα να ζεις και αυτή τη μέρα σαν να μην υπάρχει αύριο.
Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή μωρό μου!
Για να μαθαίνεις όλα τα νέα κάνε like στο Facebook και ακολούθησέ μας στο Instagram!!!